Al Even Uit het Ravijn
Ik ben al even uit het RAVIJN
& tochblijft het venijn,
Maar Ergens vind ik het ook wel fijn?!
Hoe absurd dat ook mag zijn, het helpt tegen de pijn.
In je hulpeloosheid blijven hangen, is comfortabeler dan je verantwoordelijkheden te nemen.
Want eerlijk wie wil nu toegeven:
Dat de reden van al die verspilde energie door de jaren heen van jezelf, je familie en naasten te wijten zijn aan je eigen grandiositeit.
Grandioos? Ikke n’en narcist? Dacht het niet zenne, ge hebt waarschijnlijk iemand anders voor!
Ik ben hulpeloos en klinisch depressief. Ik kan er niets aan doen.
Vraag maar aan m'n psycholoog, die zegt: je bent hopeloos…
Onder elk minderwaardigheidscomplex schuilt een onbewuste grandiositeit.
Denk er even over na: je gelooft dat je speciaal bent.
Niet gebonden aan de eisen van het leven: brood op de plank, je was en je plas, sociaal acceptabel gedrag… Je bent vrijgesteld van elk gezag.
Ikke n’en spast? Denk je soms dat ik komedie speel?
Dat al die trauma's geen gevolgen hebben gehad?
Wie denk jij wel dat je bent?!
Je kent me niet en je hebt niet in mijn schoenen gestaan…
Dus hou je bakkes of we zullen snel op je uitvaart staan.
Ik zou normaal geen vlieg kwaad doen, maar soms verlies ik de controle en ben ik niet meer verantwoordelijk voor de gevolgen..
Ik weet niet wat er mis is met mij en deze gesprekken vind ik niet fijn..
Begrijpelijk, dus laten we maar zwijgen over de relaties die je niet meer hebt.
Hoe je alles begon te verdringen door te VERDRINKEN.
Een of andere cocktail binnen te slinken plus
Een handvol pillen, een paar lijnen en een sigaret.
Wat het ook mag zijn, waarmee jij jezelf door de dagen heen redt.
Rustig verder zinken, terwijl je doodgaat van het besef van al de goede zaken die je links hebt laten liggen.
De kansen die je niet hebt genomen.
Hoe je dromen zijn gestolen door je angsten en passiviteit.
Het laten passeren van je waardevolle tijd: je staat voor een voldongen feit.
Je Coping Mechanismen werden de rode draad en betekende het einde van je vermaak.
Je verloor en verliest nog steeds meer zelfrespect.
Nu ga je bijna over je nek door de zure smaak in je bek.
Die stem die tegen je zegt dat je niks wordt en nooit bent geweest: dat is DE grandiositeit die spreekt.
Nu ben ik aan het overdrijven, maar serieus: soms voel ik me echt niet goed.
Maar met een beetje goede wil komt het echt wel goed.
Verlies nou niet de moed, doe je best en je wordt vergoed.
De Eenzame Roker